Sołectwo Domaszowice Domaszowice leżą w środkowej części Województwa Świętokrzyskiego oraz Powiatu Kieleckiego, w południowej cześć Gminy Masłów u podnóża Gór Świętokrzyskich. Sołęctwo stanowi wieś Domaszowice oraz przysiółki: Domaszowice Rządowe, Stara Wieś. Południowa granica Domaszowic to jednocześnie wschodnia granica stolicy województwa świętokrzyskiego - Kielc, północna oddziela Domaszowice od Woli Kopcowej, a wschodnia od Cedzyny, w której znajduje się zalew na rzece Lubrzance. Domaszowice zamieszkuje 1074 osób. We wsi znajduje się kaplica pw. Matki Boskiej Częstochowskiej z II poł. XIX w., należąca do domaszowickiej parafii pw. Błogosławionego Wincentego Kadłubka. Znajduje się także żelazny krzyż na kamiennym cokole z napisem przypominającym patriotyczne manifestacje przed powstaniem styczniowym: Błogosław Boże Twojemu ludowi. W Domaszowicach urodził się znany powstaniec styczniowy, historyk, pisarz - Walery Przyborowski, autor m.in. powieści historycznych dla młodzieży: Bitwa pod Raszynem, Szwedzi w Warszawie, Noc styczniowa, Rycerz bez skazy i trwogi, Szwoleżer Stach.

Sołtys - Mateusz Durlik - wybrany w dniu 05-07-2024r

Rada Sołecka:

• Piotr Treszczotko
• Elżbieta Staszewska
• Łukasz Niebudek
• Monika Rybak
• Agnieszka Dziubek
• Paulina Cedro

Powierzchnia: 430 ha

Liczba mieszkańców: 1392 osób (wg danych na 2024-12-31)

Kościoły i kapliczki: kaplica pw. Matki Boskiej Częstochowskiej z II poł. XIX w.

Troszkę historii: Według dokumentu z 1438 r. wystawionego przez biskupa krakowskiego, Zbigniewa Oleśnickiego, istniała już wieś Domaszowice, a w niej mieszkał chłop Marcin Szowiłowicz, który założył wieś Dąbrowa.

Według lustracji z 1789 r. mieszkało tu 80 osób, z tego połowa mężczyzn i kobiet. Zamieszkiwali w 22 gospodarstwach, a stan ich posiadania to 2 konie, 38 wołów i 68 szt. bydła. W Domaszowicach przy trasie do Opatowa znajdował się dwór z zabudowaniami gospodarczymi biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka z 1777 r. W przeciwieństwie do dworów w Woli Kopcowej i Brzezinkach kompleks ten nie posiadał kuźnicy i młyna.

Austriacy po III rozbiorze Polski w 1795 r. podjęli w Domaszowicach akcje poszukiwania kruszców. Kierował nią Franciszek Józef Kollmann, który w 1803 r. w swoim raporcie donosił o odnalezieniu tutaj rudy srebra i ołowiu.

W 1819 r. powstało Towarzystwo Szkoły Elementarnej, które z racji bliskości włączono do Kielc. W latach 1819-1820 z Domaszowic do Szkoły Elementarnej Kielcach chodziło 10 chłopców i 8 dziewcząt, a chłopi płacili składkę na rzecz szkoły i nauczycieli w wysokości 213 zł polskich i 15 gr. Dla ciekawości z miasta Kielce, które w tym czasie liczyło 280 domów, do szkoły uczęszczało tylko 10 dziewcząt. A według spisu z 1821 r. liczba uczniów wzrosła do 23 chłopców i 25 dziewcząt. Sprawowanie nauczyciela oraz korzyści z nauki oceniane były na mierną.

Domaszowice zapoczątkowały modę na zapaski tzw. domaszowskie. Był to najstarszy typ zapasek w regionie świętokrzyskim charakteryzujący się wąskimi paseczkami. Moda ta wprowadziła również... „spokojne paski zielone stosowane w układzie asymetrycznych raportów powtarzanych prosto bez odwróceń (oberków)." Przez Domaszowice przechodził szlak pątniczy do Częstochowy stąd kontakt z obowiązującą modą w innych regionach kraju i przenoszenie jej w region świętokrzyski.

Zabytki: Kaplica nr rej.: 1028 z 28.04.1984 r. Wybudowana w połowie XIX w. przez księdza Józefa Ćwiklińskiego, prałata, scholastyka katedry kieleckiej, dziekana dekanatu kieleckiego, zmarłego w 1894 r. Wybudował on w sąsiedztwie Kielc 13 kaplic drewnianych, natomiast tę z kamienia. Znajduje się ona 150 metrów od nieistniejącego dworu biskupiego, w Domaszowicach Rządowych, zwanych Starą Wsią przy drodze do Nowego Folwarku. W początkowym okresie istniała w postaci obecnego prezbiterium, następnie dobudowano nawę i wieżyczkę z sygnaturką. Wewnątrz znajduje się kropielnica z kamienia bolechowskiego. W nawie głównej obraz Matki Boskiej z datą 1815 na ramie. W lewym ołtarzu obraz św. Izydora, a w prawym św. Antoniego. Pochodzą one prawdopodobnie z końca XVIII w. Na cmentarzu przykościelnym znajduje się krucyfiks z żeliwa z 1897 r. fundacji Franciszka i Macieja Strużyków.